از خطبه هاى حضرت علی (ع) که در روز عید فطر خطاب نمودند

وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَیْهِ السَّلامُ

الْحَمْدُ لِلّهِ غَیْرَ مَقْنُوط مِنْ رَحْمَتِهِ، وَ لا مَخْلُوٍّ مِنْ نِعْمَتِهِ،  وَ لا مَأْیُوس مِنْ مَغْفِرَتِهِ، وَلا مُسْتَنْکَف عَنْ عِبادَتِهِ. الَّذى لاتَبْرَحُ   مِنْهُ رَحْمَةٌ، وَ لا تُفْقَدُ لَهُ نِعْمَةٌ. وَالدُّنْیا دارٌ مُنِىَ لَها الْفَناءُ، وَلاَِهْلِها   مِنْهَا الْجَلاءُ، وَ هِىَ حُلْوَةٌ خَضْراءُ، وَ قَدْ عَجِلَتْ لِلطّالِبِ،   وَالْتَبَسَتْ بِقَلْبِ النّاظِرِ. فَارْتَحِلُوا مِنْها بِاَحْسَنِ ما بِحَضْرَتِکُمْ مِنَ   الزّادِ، وَ لا تَسْأَلُوا فیها فَوْقَ الْکَفافِ، وَ لا تَطْلُبُوا مِنْها اَکْثَرَ مِنَ   الْبَلاغِ.

خداى را سپاس که رحمتش را جاى نومیدى نیست، و نعمتش فراگیر است،به آمرزشش یأس راه ندارد، و در بندگیش عار و ننگ نمى باشد. خدایى که رحمتش زایل نمى گردد، و نعمتش مفقود نمى شود. دنیا خانه اى است که فنا بر آن مقدر شده، و بر اهلش کوچیدن حتم گشته، در کامها شیرین و در نظرها سبز و خرّم است، به سوى خواهانش شتابان مى آید، و در دل نظرکننده اش عشق خود را جا مى کند. از این دنیا با بهترین توشه اى که فراهم نموده اید کوچ کنید، و فوق اندازه کفاف در آن نخواهید، و بیش از آنچه براى زندگى لازم است از آن نطلبیــد.