مولا علی (ع) و شیعه علی

السلام علیک یا ثارالله

مولا علی (ع) و شیعه علی

السلام علیک یا ثارالله

اثرات شوم زنا

یَا عَلىُّ: فِى الزِّنا سِتّ خِصال ثَلاَثٌ مِنْهَا فِى الدُّنْیا وَ ثَلاَثٌ مِنْها فِى الآخِرَةِ، أَمّا التِّى فِى الدُّنْیا: فَیَذْهَبُ بِالْبَهَاءِ، وَ یُعَجِّلُ الْفَنَاءِ، وَ یَقْطَعُ الرِّزْقَ، وَ أمَّا الَتِّى فِى الآخِرَةِ فَسُوءُ الْحِسَابِ، وَ سَخَطِ الرَّحْمنِ، وَالْخُلُودُ فِى النّار.


اى على، در زنا شش اثر سوء است: سه اثر در دنیا و سه اثر در آخرت، امّا آنها که در دنیا ست: آبرو برد، و زودتر نابود سازد، و رشته روزى ببرد. امّا آنچه در آخرت است: سخت گیرى به هنگام حساب، و خشم خداى رحمان، و خلود (همیشه ماندن) در آتش و دوزخ است.

یا اباصالح المهدی

این الحسن   ---    این الحسین

این ابناءالحسین

صالح  بعد صالح       و     صادق بعد صادق

این السبیل بعد السبیل

این الخیره (ت) بعد الخیره(ت)

این الشموس الطالعه

این الاقمار المنیره

این الانجم الظاهره

این بقیه(ت)الله التی لا تخلو من العتره(ت)الهادیه

رمضان از اسماء الله است

 

هشام بن سالم نقل روایت مى‏نماید و مى‏گوید: ما هشت نفر از رجال در محضر حضرت ابى جعفر امام باقر (علیهما السلام) بودیم، پس

 

سخن از رمضان به میان آوردیم.

 

امام علیه السلام فرمود:

 

نگوئید این است رمضان، و نگوئید رمضان رفت و یا آمد، زیرا رمضان نامى از اسماء الله است که نمى‏رود و نمى‏آید که شى‏ء زائل و نابود

شدنى مى‏رود و مى‏آید، بلکه بگوئید ماه رمضان، پس ماه را اضافه کنید در تلفظ به اسم، که اسم اسم الله مى‏باشد، و ماه رمضان

ماهى است، که قرآن در او نازل شده است، و خداوند آن را مثل و عید قرار داده است همچنانکه پروردگار بزرگ عیسى بن مریم (سلام

الله علیهما) را براى بنى اسرائیل مثل قرار داده است،

 

و از حضرت على بن ابى طالب (علیه السلام) روایت‏شده که حضرت فرمود: «لا تقولوا رمضان و لکن قولوا شهر رمضان فانکم لا تدرون

ما رمضان‏»  شما به راستى نمى‏دانید که رمضان چیست (و چه فضائلى در او نهفته است.

 

 

واژه رمضان و معناى اصطلاحى آن

 

 

رمضان از مصدر «رمض‏» به معناى شدت گرما، و تابش آفتاب بر رمل... معنا شده است، انتخاب چنین واژه‏اى براستى از دقت نظر و

لطافت‏خاصى برخوردار است. چرا که سخن از گداخته شدن است، و شاید به تعبیرى دگرگون شدن در زیر آفتاب گرم و سوزان نفس

و تحمل ضربات بى امانش،زیرا که رمضان ماه تحمل شدائد و عطش مى‏باشد، عطشى ناشى از آفتاب سوزان یا گرماى شدید روزهاى

طولانى تابستان.

 

و عطش دیگر حاصل از نفس سرکشى که پیوسته مى‏گدازد، و سوزشش براستى جبران ناپذیر است.

 

در مقایسه این دو سوزش، دقیقا رابطه عکس برقرار است، بدین مفهوم که نفس سرکش با چشیدن آب تشنه‏تر مى گردد، وهرگز به یک

جرعه بسنده نمى‏کند، و پیوسته آدمى را در تلاش خستگى ناپذیر جهت ارضاى تمایلات خود وا مى‏دارد. و در همین رابطه است که

مولوى با لطافت هرچه تمامتر این تشبیه والا را به کار مى‏گیرد و مى‏گوید:

 

آب کم جو تشنگى آور به دست تا بجوشد آبت از بالا و پست تا سقا هم ربهم آید جواب تشنه باش الله اعلم بالصواب زین طلب بنده به کوى

حق رسید درد مریم را به خرما بن کشید .

 

اما از سوى دیگر، عطش ناشى از آفتاب سوزان سیرى پذیر است، و قانع کننده.

یاد خدا-۱۸۵۳۰


امیرالمؤمنین (علیه السلام) از رسول خدا (صلی لله علیه وآله وسلم) و رسول خدا (صلى الله
علیه وآله وسلم) از پروردگارِ جهانیان روایت
کرده است که : پروردگار فرمود :

کُلّ أَمر ذِى بال لا یُذکَر بِسمِ اللّهِ
فِیهِ فَهُوَ أَبتَرُ


« هر کار بزرگى که در آن نام خدا یاد
نشود ، تباه و ضایع است و به محصول و
نتیجه نمى رسد » .

یه دعای ساده

خدایا ٬ خداوندا ٬ یا رب ٬ یا ارحم الراحمین

خداوندا باز هم یه سال دیگه گذشت با ز هم یه شب قدر دیگه اومدو رفت باز هم التماسهای ما خود نمایی کرد و العفو العفو گفتن ما سر به آسمان زد ؛ولی افسوس که باز هم گنه کاریم و پشیمان

خدایا نمیدونم که تو این سالی که اومد و رفت تو مارا بخشیدی یا نه

ولی اینو خوب میدونم که اگه مارا بخشیده باشی دل مولام علی را شاد کردی که می بینه مرید و دوستدارش مورد عفو خدا قرار گرفته

و اگر مارا نبخشیده باشی (که وای بر من) میدونم مولام علی (ع) ناراحت میشه (چرا که میبنه کسی که یک دم نام علی را سرزده ) مورد بخشش خدا قرار نگرفته

خدایا خداوند مهر بخشش بیا به خاطر شاد شدن مولام علی از سر گناهان ما بگذر و ما را مورد بخشش خود قرار بده

یا الرحم الراحمین

حدیث مولا-۱۶۹۲۲

قالَ(علی علیه السلام): اَلدُّنْیا تُطْلَبُ لِثَلاثَةِ أشْیاء: اَلْغِنى، وَ الْعِزِّ، وَ الرّاحَةِ، فَمَنْ زَهِدَ فیها عَزَّ، وَ مَنْ قَنَعَ إسْتَغْنى، وَ مَنْ قَلَّ سَعْیُهُ إسْتَراحَ.


فرمود: دنیا و اموال آن، براى سه هدف دنبال مى شود: بى نیازى، عزّت و شوکت، آسایش و آسوده بودن. هر که زاهد باشد; عزیز و با شخصیّت است، هر که قانع باشد; بى نیاز و غنى گردد، هر که کمتر خود را در تلاش و زحمت قرار دهد; همیشه آسوده و در آسایش است.

جواب خدا

روزی مردی خواب عجیبی دید او دید که پیش فرشته هاست و به کارهای آن ها نگاه میکند.  
هنگام ورود، دسته بزرگی از فرشتگان را دید که سخت مشغول کارند و تند تند نامه هایی
را که
توسط پیک ها از زمین می رسند، باز می کنند و آن ها را داخل جعبه می گذارند.
مرد از فرشته ای پرسید، شما چه کار می کنید؟ فرشته در حالی که داشت نامه ای را باز می کرد،
گفت
این جا بخش دریافت است و دعاها و تقاضاهای مردم از خداوند را تحویل می گیریم
مرد کمی جلوتر رفت، باز تعدادی از فرشتگان را دید که کاغذهایی را داخل پاکت  می
گذارند
و آن ها را توسط پیک ها یی به زمین می فرستند. مرد پرسید شماها چکار می کنید؟
یکی از فرشتگان با عجله گفت: این جا بخش ارسال است، ما الطاف و رحمت های
خداوندی را برای بندگان می فرستیم. مرد کمی جلوتر رفت و یک فرشته را دید که بیکار نشسته
مرد با تعجب از فرشته پرسید: شما چرا بیکارید؟
فرشته جواب داد: این جا بخش تصدیق جواب است.
مردمی که دعاهایشان مستجاب شده، باید جواب بفرستند ولی عده بسیار کمی جواب می دهند.
مرد از فرشته پرسید: مردم چگونه می توانند جواب بفرستند؟ فرشته پاسخ داد: بسیار ساده،

فقط کافی است بگویند: خدایا شکر!

حدیث مولا-۱۶۷۰۹

قالَ(علیه السلام): اَلـْحَقُّ جَدیدٌ وَ إنْ طالَتِ الاْیّامُ، وَ الْباطِلُ مَخْذُولٌ وَ إنْ نَصَرَهُ أقْوامٌ


فرمود: حقّ و حقیقت در تمام حالات جدید و تازه است گر چه مدّتى بر آن گذشته باشد. و باطل همیشه پست و بى أساس است گر چه افراد بسیارى از آن حمایت کنند.

روزه چشم و گوش روزه اعضا و جوارح

  امام صادق علیه السلام فرمود:
آنگاه که روزه مى ‏گیرى باید چشم و گوش و مو و پوست تو هم روزه ‏دار باشند.«یعنى از گناهان پرهیز کند.»

الکافى ج 4 ص 87، ح 1 

حضرت زهرا علیها السلام فرمود:
روزه ‏دارى که زبان و گوش و چشم و جوارح خود را حفظ نکرده روزه ‏اش به چه کارش خواهد آمد.
 

بحار، ج 93 ص 295

برترین روزه


امام على علیه السلام فرمود:
روزه قلب بهتر از روزه زبان است و روزه زبان بهتر از روزه شکم است.

علم ارثیه ای با ارزش است-۱۶۴۶۶

 قالَ(علیه السلام): اَلْعِلْمُ وِراثَةٌ کَریمَةٌ، وَ الاْدَبُ حُلَلٌ حِسانٌ، وَ الْفِکْرَةُ مِرآةٌ صافِیَةٌ، وَ الاْعْتِذارُ مُنْذِرٌ ناصِحٌ، وَ کَفى بِکَ أَدَباً تَرْکُکَ ما کَرِهْتَهُ مِنْ غَیْرِکَ.


فرمود: علم; ارثیه اى با ارزش، و ادب; زیورى نیکو، و اندیشه; آئینه اى صاف، و پوزش خواستن; هشدار دهنده اى دلسوز خواهد بود. و براى با أدب بودنت همین بس که آنچه براى خود دوست ندارى، در حقّ دیگران روا نداشته باشى.