شعر

زلیلی من شنیدم یا علی گـــفت

به مجنون چون رسیدم هم علی گفت

که این وادی دار الجنون اسـت

که هرعــــــــــاشق بدیدم یا علی گفت

نسیمی غنچه ای را باز میکرد

به گوش غنچه کم کم یاعـــلــــی گفت

چمن با ریزش باران رحمــــت

دعــــــائی کرد و اوهم یا عـلــــی گفت

یقین پروردگــــــــــــار آفرینش

به موجودات عــــــــالم یا عـــلــی گفت

خمیر خاک عالــــم را سرشتند

چـــو برمیخواست آدم یاعـــلــــــی گفت

مسیحـــا هم دم از اعجاز میزد

زهر اعجاز او هـــــم یا عـــــلـــــی گفت

عــــلی را ضربتی کاری نمیشد

گمانم ابن ملــــــــــــــجم هم یا علی گفت

مگر خـیبر ز جایش کنده میشد

یقین هم عــــــــلـی آنجا یا عـــــــلی گفت