امام علی (ع) ولادت در خانه خداوند ونامگذارى

امام علی (ع) بزرگترین مرد تاریخ...

ولادت در خانه خداوند ونامگذارى

کنیه مشهور او ابو الحسن و لقب‏هایش فراوان است.از آن لقب‏ها آنچه میان ایرانیان شهرت دارد اسد الله و حیدر است.

لقب اسد الله را رسول خدا(ص)بدو داد ⁽¹⁾ و مادرش وى را حیدر خواند چنانکه در بیتى که به حضرتش منسوب است آمده:

انا الذى سمتنى امى حیدره کلیث غابات کریه المنظره ⁽²⁾

و حیدر در لغت عربى به معنى شیر،است.

ولادت او را روز جمعه سیزدهم رجب،یا بیست و سوم آن ماه و بعضى نیمه شعبان نوشته‏اند.چه سالى؟سى سال یا بیست و نه سال پس از عام الفیل.عام الفیل چه سالى بوده است؟سالى که ابرهه سردار حبشى با پیلهاى خود براى ویران کردن مکه آمد.اما آن چه سالى بود؟در آن روزگار ضبط دقیق روز و ماه و حتى سال را نمى‏توانستند،چرا که بیشترین مردم خواندن و نوشتن نمى‏دانستند.حادثه‏ها در ذهن این و آن بود نه در صفحه کاغذ.و چون حادثه‏اى بزرگ پدید مى‏آمد آن را مبدا تاریخ قرار مى‏دادند.آمدن پیلان به مکه و کشته شدن آنها به سنگ‏ریزه‏هایى که پرندگان مى‏افکندند،واقعه‏اى بزرگ بود،بدین رو تاریخ را با سال آن واقعه در حافظه نگاه مى‏داشتند.

چون رسول خدا در عام الفیل به دنیا آمده است و سن او هنگام رحلت 63 سال بود،ولادت او را بین 569 تا 570 میلادى ضبط کرده‏اند.و چون ولادت على را در سى سالگى رسول(ص)نوشته‏اند بایستى على(ع)در 599 یا 600 میلادى تولد یافته باشد.

عالمان شیعه عموما و گروهى از دانشمندان سنت و جماعت نوشته‏اند على(ع)در خانه کعبه به دنیا آمد.اما بعضى از سنیان یا این مکرمت را براى او ننوشته‏اند و یا آن را نپذیرفته‏اند.مسعودى نویسد:«در کعبه زاده شد.» ⁽³⁾ مفید نوشته است:«پیش از او و بعد از او کسى در خانه کعبه به دنیا نیامد.» ⁽⁴⁾

مؤلف سیرة الحلبیه نوشته است:«على(ع)در سن سى سالگى رسول(ص)در کعبه متولد شد.» ⁽⁵⁾ در دیوان سید حمیرى که با تحقیق شاکر هادى شکر در بیروت چاپ شده قطعه‏اى دیده مى‏شود که مطلع آن این است:

ولدته فی حرم الاله و امنه و البیت‏حیث فناؤه و المسجد ⁽⁶⁾

مصحح دیوان این قطعه را از مناقب ابن شهر آشوب و دلائل صدوق آورده است.در مناقب این بیت‏ها و نیز بیت‏هاى دیگرى در این باره از محمد بن منصور سرخسى آمده است. ⁽⁷⁾ پس شهرت واقعه در آغاز سده چهارم مسلم بوده است و اگر بیت‏ها از سید حمیرى باشد این داستان در آغاز سده دوم هجرى نیز شهرت داشته است.در اثبات این فضیلت کتابهایى نوشته‏اند که از متاخران مرحوم شیخ محمد على اردوبادى را مى‏توان نام برد که نگارنده را با او دوستى بود.