کارهای که روزه را باطل میکند -*-( خوردن و آشامیدن )-*-

از کار های که روزه را باطل میکند خوردن و آشامیدن است که : 

اگر هنگامى که مشغول خوردن غذا یا نوشیدن آب است بفهمد صبح شده، باید آنچه را در دهان است بیرون آورد و اگر عمداً فرو برد روزه اش باطل است و کفّاره نیز دارد. 

خوردن و آشامیدن از روى سهو و فراموشى روزه را باطل نمى کند.

ایه اطعام

یوفُونَ بِالنَّذْرِ وَ یخافُونَ یوْماً کانَ شَرُّهُ مُسْتَطیراً وَ یطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلی حُبِّهِ مِسْکیناً وَ یتیماً وَ اَسیراً. اِنَّما نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللّهِ لا نُریدُ مِنْکُمْ جَزآءً وَ لاشُکُوراً.

آنان به نذر خود وفا می کنند و از روزی که شرّ آن همه اهل محشر را فرا گیرد، می ترسند. و برای دوستی خدا به فقیر و یتیم و اسیر، طعام می دهند.⁽⁵⁾ (و گویند) ما بخاطر خدا به شما غـذا می دهیم و از شما هیچ پاداشی و هیچگونه سپاسی نمی طلبیم.

انسان / 9

ماجرا از آنجا آغاز شد که روزی حسن و حسین نور چشمان رسول خدا صلی الله علیه وآله مریض شدند. خانواده علی هم به سفارش پیامبر برای شفای فرزندان بیمار خود نذر کردند سه روز روزه بگیرند. پس از آنکه آنها شفا یافتند، اقدام به روزه گرفتن نمودند، حتی حسنین هم به بزرگترها پیوستند و به پیروی از پدر و مادر خویش روزه گرفتند. حضرت علی علیه السلام برای افطار مقداری جو تهیه کرد و فاطمه علیها السلام با قسمتی از آن برای افطار روز اوّل چند قرص نان تهیه کرد. امّا همان شب هنگام افطار، فقیری در خانه آنان را کوبید و گفت:

کلام مولا

امام على علیه السلام:  

«قارن اهل الخیر تکن منهم، و باین اهل الشر تبن عنهم‏» .  

با نیکان بنشین تا از آنان به حساب آیى و از بدان بپرهیز تادر شمار ایشان درنیایى.

چند کار براى روزه دار مکروه است

چند کار براى روزه دار مکروه است از جمله:

1ـ ریختن دوا در چشم.

2ـ سرمه کشیدن در صورتى که مزه یا بوى آن به حلق برسد.

3ـ انجام کارهایى که باعث ضعف مى شود، مانند خون گرفتن و حمّام رفتن.

4ـ انفیه کشیدن اگرنداند به حلق مى رسد،ولى اگربداندبه حلق مى رسد جایز نیست.

5ـ بو کردن گیاههاى معطّر.

6ـ نشستن زن در آب، بنابر احتیاط.

7ـ استعمال شیاف بنابر احتیاط.

8ـ تر کردن لباس بر بدن.

9ـ کشیدن دندان و هر کارى که سبب خون آمدن از دهان و موجب ضعف شود.

10ـ مسواک کردن با چوب تازه.

11ـ بوسیدن همسر بدون قصد بیرون آمدن منى و هر کارى که شهوت را به حرکت در آورد، امّا اگر به قصد بیرون آمدن منى باشد روزه او باطل مى شود.

احکام رمضان

س  : اگر فردى بخاطر عذرى قوى، پنجاه درصد احتمال دهد که روزه بر او واجب نیست و به همین دلیل روزه نگیرد، ولى بعدا معلوم شود که روزه بر او واجب بوده، از جهت قضا و کفاره چه حکمى دارد؟ 

ج: اگر افطار عمدى روزه ماه مبارک رمضان به مجرد احتمال عدم وجوب روزه بر وى باشد، در فرض سؤال بر او علاوه بر قضا کفاره هم واجب است. بله، اگر افطار به علت ترس از ضرر باشد و ترس هم منشأ عقلائى داشته باشد، کفاره واجب نیست ولى قضا بر او واجب است.

دعاهای قرآنی - ۷

رَبَّنَا آتِنا فِی الدُّنْیَا حَسَنَةً وَ فِی الاْخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النّارِ. 

پروردگارا! به ما در دنیا «نیکى» عطا کن; و در آخرت نیز «نیکى» مرحمت فرما; و ما را از عذاب دوزخ نگهدار 

---

1. سوره بقره، آیه 201.

کلام مولا

امام حسن مجتبى علیه‏السلام:   

«و اذا نازعتک الى صحبه الرجال حاجه فاصحب من اذا صحبته‏زانک و اذا خدمته صانک و اذا اردت منه معونه اعانک و ان قلت‏صدق قولک و ان صلت‏شد صولک‏» .  

اگر حاجتى تو را به مصاحبت مردان وادار سازد با کسى همنشینى‏کن که چون با او مصاحبت کنى تو را زینت دهد و اگر او را خدمت‏کنى نگهدارت باشد و چنانچه از او کمک خواهى یاریت دهد و اگرسخن‏گویى تصدیقت کند و هرگاه درگیر شوى پشتیبانت‏شود.

کلام مولا

امام زین العابدین علیه السلام:

«و ایاک و مصاحبه الفاسق فانه بایعک باکله و اقل من ذلک‏» .

از رفاقت‏با فاسق بپرهیز که او تو را به لقمه‏اى و بلکه کمتراز لقمه‏اى مى‏فروشد.

۷۷۸۵۰

علی(ع) از زبان اهل سنت * بت شکن *

داستان را از زبان علی می شنویم:

آن زمان که در مکه بودیم، مسلمانان تحت آزار و شکنجه کافران بودند و ما قدرت مقابله با آنان را نداشتیم، یک شب پیامبر مرا خواست و به من فرمود:

وقتی اهل مکه کاملا به خواب رفتند، برای انجام کاری مهم و پنهانی به کعبه می رویم. آن شب پس از اطمینان از بی خبری و غفلت مشرکان، پیامبر و من - دو نفری - به مسجد الحرام آمدیم و داخل کعبه شدیم. پیامبر به من دستور داد تا بنشینم، آنگاه پای مبارک خود را بر دوش من نهاد، تا آن حضرت را بلند کنم که یکی از بت ها را که در بلندی قرار داشت، سرنگون کند. اما پیامبر دید که من توان آن را ندارم تا آن حضرت را بالا ببرم. پیامبر از دوش من فرود آمد و به من فرمود: پای خود را روی دوش من بگذار تا تو را بلند کنم. من امر آن حضرت را اطاعت کردم. وقتی پیامبر برخاست آنقدر بالا رفتم که بنظرم آمد اگر بخواهم به افق آسمان هم برسم، می توانم. به فراز کعبه رسیدم و در آنجا صورتکی از بت دیدم به رنگ زرد و از جنس مس. از هر طرف کوشیدم، تا بر آن بت مسلط شوم و کارش را بسازم. وقتی به فروافکندن بت، توانایی یافتم، پیامبر فرمود: آن را سرنگون کن. من نیز چنان کردم. بت مسین وقتی سرنگون شد، مثل شیشه ای شکست وخرد شد. سپس از دوش پیامبر پایین آمدم و بسرعت از آنجا دور شدیم و درون خانه پنهان گشتیم. تا مبادا کسی از مشرکین ما را ببیند و از راز ما با خبر شود.

مسند احمد حنبل 1/183

کلام مولا

امام صادق علیه السلام:

«خصلتان من کانتا فیه و الا فاعزب ثم اعزب. قیل: و ما هما؟
قال: الصلاه فى مواقیتها والمحافظه علیها، والمواساه‏» .

دو صفت نیک اگر در کسى بود(شایسته دوستى و رفاقت است)وگرنه‏از او دورى کن سپس دور شو. عرض شد آن دو صفت کدام است؟ فرمود:
نماز گزاردن در وقت و مراقبت‏بر آن و همیارى.

دعاهای قرآنی - ۶

<>

رَبَّنَآ إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِیاً یُنَادِى لِلاِْیمَـنِ أَنْ ءَامِنُوا بِرَبِّکُمْ فَأَمَنَّا رَبَّنَافَاغْفِرْلَنَا ذُنُوبَنَا وَکَفِّرْ عَنَّا سَیِّئَاتِنَا وَتَوَفَّنَا مَعَ الاَْبْرَارِ

پروردگارا! ما صداى منادى(تو)را شنیدیم که به ایمان دعوت مى کرد که:«به پروردگار خود ایمان بیاورید» و ما ایمان آوردیم پروردگارا! گناهان ما را ببخش و بدى هاى ما را بپوشان; و ما را با نیکان (و در مسیر آنها) بمیران

سوره آل عمران آیّه 193

آیه لیلة المبیت

وَ مِنَ النّاسِ مَنْ یشْری نَفْسَهُ ابْتِغآءَ مَرْضاتِ اللّهِ وَ اللّهُ رَؤوُفٌ بِالْعِبادِ.

و از میان مردم، کسانی هستند که جانشان را به خاطر خشنودی خدا عرضه می کنند و خداوند نسبت به اینگونه بندگان بسیار مهربان است.

بقره / 207

کافران قریش پس از ناامیدی از تغییر رویه پیامبردردعوت به اسلام، سرانجام تصمیم گرفتند آن حضرت را به قتل برسانند. نقشه آنها این بود که گروهی از مردان قبایل مختلف قریش به خانه پیامبر یورش برند و آن حضرت را در بستر خواب غافلگیر کرده و با ضربات نیزه و شمشیر تکّه تکّه اش کنند.

حضرت جبرئیل فرشته وحی، پیامبر را از تصمیم ناجوانمردانه و وحشیانه کافران آگاه کرد و از سوی خداوند دستور آورد که همان شب از مکه خارج شود و برای فریب کافران،
علی علیه السلام را در بستر خود بخواباند.

پیامبر، موضوع را با علی علیه السلام در میان گذاشت و از او خواست که در بستر بخوابد، تا کافران از آن حضرت غافل بمانند و او بتواند با استفاده از فرصت در محل مناسبی، دور از دسترس کافران مخفی شود و سپس به یثرب برود.

علی علیه السلام با کمال خرسندی پذیرفت که جانش را سپر بلا سازد تا آسیبی به رسول خدا صلی الله علیه وآله نرسد. علی آن شب را در بستر خوابید و همانطور که پیامبر فرموده بود، کافران پنداشتند، این پیامبر است که خوابیده است. امّا نخواستند در تاریکی شب به خانه هجوم آورند، چون ممکن بود به اشتباه افراد دیگری را در تاریکی بکشند. برای همین تا سپیده دم خانه را زیر نظر گرفتند. هنگامی که هوا کمی روشن شد، به خانه حمله بردند و با شمشیرهای آخته بر بستر یورش آوردند، در حالی که یقین داشتند پیامبر کشته خواهد شد. امّا همین که به بستر نزدیک شدند با کمال حیرت و حسرت دیدند این علی است که در بستر پیامبر آرمیده است!

به پاس این جانبازی و فداکاری، خداوند ایه ای نازل فرمود و در آن از این حادثه شورانگیز یاد کرد تا این ماجرا جاودانه بماند. آن شب در تاریخ به لَیلَةُ الْمَبیت معروف شده است، یعنی شبی که حضرت علی در بستر پیامبر خوابید. این حماسه مقدس را فخر رازی در تفسیر خود چنین نقل کرده است: