امام علی (ع) ولادت در خانه خداوند ونامگذارى

امام علی (ع) بزرگترین مرد تاریخ...

ولادت در خانه خداوند ونامگذارى

کنیه مشهور او ابو الحسن و لقب‏هایش فراوان است.از آن لقب‏ها آنچه میان ایرانیان شهرت دارد اسد الله و حیدر است.

لقب اسد الله را رسول خدا(ص)بدو داد ⁽¹⁾ و مادرش وى را حیدر خواند چنانکه در بیتى که به حضرتش منسوب است آمده:

انا الذى سمتنى امى حیدره کلیث غابات کریه المنظره ⁽²⁾

و حیدر در لغت عربى به معنى شیر،است.

ولادت او را روز جمعه سیزدهم رجب،یا بیست و سوم آن ماه و بعضى نیمه شعبان نوشته‏اند.چه سالى؟سى سال یا بیست و نه سال پس از عام الفیل.عام الفیل چه سالى بوده است؟سالى که ابرهه سردار حبشى با پیلهاى خود براى ویران کردن مکه آمد.اما آن چه سالى بود؟در آن روزگار ضبط دقیق روز و ماه و حتى سال را نمى‏توانستند،چرا که بیشترین مردم خواندن و نوشتن نمى‏دانستند.حادثه‏ها در ذهن این و آن بود نه در صفحه کاغذ.و چون حادثه‏اى بزرگ پدید مى‏آمد آن را مبدا تاریخ قرار مى‏دادند.آمدن پیلان به مکه و کشته شدن آنها به سنگ‏ریزه‏هایى که پرندگان مى‏افکندند،واقعه‏اى بزرگ بود،بدین رو تاریخ را با سال آن واقعه در حافظه نگاه مى‏داشتند.

چون رسول خدا در عام الفیل به دنیا آمده است و سن او هنگام رحلت 63 سال بود،ولادت او را بین 569 تا 570 میلادى ضبط کرده‏اند.و چون ولادت على را در سى سالگى رسول(ص)نوشته‏اند بایستى على(ع)در 599 یا 600 میلادى تولد یافته باشد.

عالمان شیعه عموما و گروهى از دانشمندان سنت و جماعت نوشته‏اند على(ع)در خانه کعبه به دنیا آمد.اما بعضى از سنیان یا این مکرمت را براى او ننوشته‏اند و یا آن را نپذیرفته‏اند.مسعودى نویسد:«در کعبه زاده شد.» ⁽³⁾ مفید نوشته است:«پیش از او و بعد از او کسى در خانه کعبه به دنیا نیامد.» ⁽⁴⁾

مؤلف سیرة الحلبیه نوشته است:«على(ع)در سن سى سالگى رسول(ص)در کعبه متولد شد.» ⁽⁵⁾ در دیوان سید حمیرى که با تحقیق شاکر هادى شکر در بیروت چاپ شده قطعه‏اى دیده مى‏شود که مطلع آن این است:

ولدته فی حرم الاله و امنه و البیت‏حیث فناؤه و المسجد ⁽⁶⁾

مصحح دیوان این قطعه را از مناقب ابن شهر آشوب و دلائل صدوق آورده است.در مناقب این بیت‏ها و نیز بیت‏هاى دیگرى در این باره از محمد بن منصور سرخسى آمده است. ⁽⁷⁾ پس شهرت واقعه در آغاز سده چهارم مسلم بوده است و اگر بیت‏ها از سید حمیرى باشد این داستان در آغاز سده دوم هجرى نیز شهرت داشته است.در اثبات این فضیلت کتابهایى نوشته‏اند که از متاخران مرحوم شیخ محمد على اردوبادى را مى‏توان نام برد که نگارنده را با او دوستى بود.

سیره امام علی (ع) - مادر

مادر

مادر وى، فاطمه، دختر اسد فرزند هاشم است.وى از نخستین زنانى است که به پیامبر ایمان آورد وپیش از بعثت از آیین ابراهیم -علیه السلام پیروى مى‏کرد. او همان زن پاکدامنى است که به هنگام شدت یافتن درد زایمان راه مسجد الحرام را پیش گرفت وخود را به دیوار کعبه نزدیک ساخت وچنین گفت:

خداوندا، به تو وپیامبران وکتابهایى که از طرف تو نازل شده‏اند ونیز به سخن جدم ابراهیم سازنده این خانه ایمان راسخ دارم، پروردگارا! به پاس احترام کسى که این خانه را ساخت وبه حق کودکى که در رحم من است، تولد این کودک را بر من آسان فرما.

لحظه‏اى نگذشت که فاطمه به صورت اعجاز آمیزى وارد خانه خدا شد ودر آنجا وضع حمل کرد.⁽¹⁾

این فضیلت‏بزرگ را قاطبه محدثان ومورخان شیعه ودانشمندان علم انساب در کتابهاى خود نقل کرده‏اند.در میان دانشمندان اهل تسنن نیز گروه زیادى به این حقیقت تصریح کرده، آن را یک فضیلت‏بى نظیر خوانده‏اند.⁽²⁾

حاکم نیشابورى مى‏گوید:

ولادت على در داخل کعبه به طور تواتر به ما رسیده است.⁽³⁾

آلوسى بغدادى صاحب تفسیر معروف مى‏نویسد:

تولد على در کعبه در میان ملل جهان مشهور ومعروف است وتاکنون کسى به این فضیلت دست نیافته است.⁽⁴⁾

سیره علی (ع) - پدر

امام علی را بشناسیم .

پدر

امیر مؤمنان از صلب پدرى چون ابوطالب دیده به جهان گشود.ابوطالب بزرگ بطحاء (مکه) ورئیس بنى هاشم بود. سراسر وجود او، کانونى از سماحت وبخشش، عطوفت ومهر، جانبازى وفداکارى در راه آیین توحید بود.

درهمان روزى که عبد المطلب جد پیامبر در گذشت، آن حضرت هشت‏سال تمام داشت. از آن روز تا چهل ودو سال بعد، ابوطالب حراست وحفاظت پیامبر را، در سفر وحضر، بر عهده گرفت وبا عشق وعلاقه بى نظیرى در راه هدف مقدس پیامبر که گسترش آیین یکتاپرستى بود جانبازى وفداکارى کرد. این حقیقت در بسیارى از اشعار مضبوط در دیوان ابوطالب منعکس شده است ;همچون:

لیعلم خیار الناس ان محمدا نبی کموسى و المسیح بن مریم ⁽¹⁾

افراد پاک وخوش طینت‏باید بدانند که محمد صلى الله علیه و آله و سلم پیامبرى است همچون موسى وعیسى - علیهما السلام -.

همچنین:

الم تعلموا انا وجدنا محمدا رسولا کموسى خط فی اول الکتب ⁽²⁾

آیا نمى‏دانید که محمد صلى الله علیه و آله و سلم همچون موسى (پیامبرى آسمانى) است وپیامبرى او در سرلوحه کتابهاى آسمانى نوشته شده است؟

یک چنین فداکارى، که به زندانى شدن تمام بنى هاشم در میان دره‏اى خشک وسوزان منجر شد، نمى‏تواند انگیزه‏اى جز عشق به هدف وعلاقه عمیق به معنویت داشته باشد، وعلایق خویشاوندى وسایر عوامل مادى نمى‏تواند یک چنین روح ایثارى در انسان پدید آورد.

دلایل ایمان ابوطالب به آیین برادر زاده خود به قدرى زیاد است که توجه قاطبه محققان بى نظر را به خود جلب کرده است. متاسفانه گروهى، از روى تعصبات بیجا، در مرز توقف در باره ابوطالب باقى مانده‏اند وگروه دیگر جسارت را بالاتر برده، او را یک فرد غیر مؤمن معرفى کرده‏اند. حال آنکه اگر جزئى از دلایلى که در باره اسلام ابوطالب در کتابهاى تاریخ وحدیث موجود است در باره شخص دیگرى وجود مى‏داشت، در ایمان واسلام او براى احدى جاى تردید وشک باقى نمى‏ماند، اما انسان نمى‏داند که چرا این همه دلایل نتوانسته است قلوب بعضى را روشن سازد!