علی (ع) فرمود :
در روزگار رسول خدا (ص) چون پاره تن او بودم ، مردم به من مانند ستاره ای در افق اسمان مینگریستند ، سپس روزگار مرا فرود آورد تا آنکه فلانی و فلانی را با من برابر ساختند، سپس مرا با پنج نفر برابر کردند که برترین آنها عثمان بود ، گفتم : ای اندوه ! اما روزگار به این هم بسنده نکرد و از قدر من آنقدر کاست که مرا با پسر هنده (معاویه) برابر ساخت !
(شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید 326/20)